Promovendus: Dhr. M.F. Claes

Promotores: Prof.Mr. B. Tilleman, Mw. Prof.Dr. E. Terryn

Duur: 1/10/2019 - 30/9/2023

Abstract:

De huidige regeling inzake de geldigheid van exoneratieclausules is niet zonder gebreken: zij is sterk gefragmenteerd en is bovendien arbitrair in het al dan niet bieden van bescherming aan zwakkere partijen in bepaalde specifieke contractsrelaties. Bijgevolg beroepen de contractspartijen die niet over zulke specifieke bescherming beschikken, zich vaak op casustische ad-hocoplossingen, zoals de regeling inzake rechtsmisbruik. Daarnaast blijft er een hardnekkige mist hangen rond de correcte invulling van meerdere fundamentele begrippen binnen het huidige regime, zoals de afbakening van het begrip exoneratieclausule zelf. Die gebreken blijven niet zonder gevolg: het huidige regime laat rechtsonderhorigen immers niet toe om in redelijke mate de eventuele rechtsgevolgen van bepaalde exoneratieclausules in te schatten en staat dan ook op gespannen voet met het rechtszekerheidsbeginsel. Bovendien lijken de genoemde gebreken en de beschermingslacunes in het bijzonder evenmin compatibel te zijn met het gelijkheidsbeginsel. Het geplande onderzoek is daarom gericht op het bieden van (conceptuele) duidelijkheid en het ontwikkelen van een gentegreerde regeling omtrent de geldigheid van exoneratiebedingen die zowel economisch efficint als juridisch rechtvaardig is en bovendien de lacunes in het bestaande regime verhelpt.